Is er nog een reden haar te nemen
Loswekend en ziende hoe ze als een
brandend vlot van me wegdrijft.
Een langzaam vaarwel.
Het kleine chinese schriftje toch
op haar buro.
De zweep die we op elkaar laten neerdalen.
Kreunend en zuchten van genot.

Een gebed in mij dat smeekt
om hardere slagen,
maar ook de warmte van haar handen,
haar mond die over me neerdaalt.

‘s Nachts nog (let op het nog)
de vertrouwde arm
over mijn zij
de hand die de hare houdt
een slaapstand
nooit voor lang, maar al zo lang
als de slaap ons vat.

Dromen drijven me weg.
En bij het ontwaken
zie ik haar al weer ontsnappen
in die andere armen
de warme aandacht die haar
geil en actief maakt.

Stralende glimlach:
“Je bent mijn beste vriend,
with a benefit…”

Zolang het voordeel blijft
zo lang het blijft
blijft het, maar waar het van ons gaat
door wie het van ons gaat
weet ik niet.